مجله مهر تحریم ماهی قرمز و سبزه عید را بررسی می كند؛
تحریم سبزه و ماهی قرمز، محیط زیستی نیست!
هرسال نزدیک به عید بحثی درباره خریدن یا نخریدن ماهی قرمز و کاشتن و نکاشتن سبزه عید راه می افتد. اما آیا حذف این این سنت های نوروزی واقعا محیط زیستی هستند؟
خبرگزاری مهر؛ گروه مجله - جواد شیخ الاسلامی: چندسالی است که با نزدیک شدن به عید نوروز مطالبی نوشته و منتشر می شود که می گویند سبزه عید نکارید و ماهی قرمز نخرید! این دست از فعالین محیط زیستی و رسانه ای با برشمردن مضرات کاشت سبز و خرید ماهی قرمز عید در صفحات شان به صورت مجدانه و پرتکراری به مردم سفارش می کنند که «امسال ماهی قرمز نخرید» یا «امسال سبزه نکارید و نخرید». آنها با برشمردن مضراتی برای کاشت سبزه مثل مصرف آب و گندم و سپس رها کردن سبزه ها توسط مردم در کوچه و خیابان، و هم ردیف کردن دلایلی برای نخریدن ماهی قرمز (با نام علمی کاراکاس) مثل پشتیبانی از حیوانات و گونه مهاجم بودن ماهی قرمز و … انجام این دو رفتار سنتی در جشن نوروز را غیرمنطقی می دانند و معتقدند باید این دو رفتار از آئین های عید نوروز حذف شوند.
اینجاست که مردم در میان دوراهی گیر می کنند: ماهی قرمز بخریم یا نه؟! سبزه عید بکاریم یا نه؟! اگر این دو سنت را حذف نماییم، جشن نوروز را ناقص نکرده ایم؟ اگر این دو سنت را حفظ نماییم به طبیعت صدمه نزده ایم؟ اسراف نکرده ایم؟ بعضی هم می گویند برای بچه های ما خرید ماهی قرمز و کاشت سبزه عید جزو لوازمی است که آنها را با جشن نوروز پیوند می دهد. با حذف این دو تا رفتار نوروزی، رابطه آنها با این عید باستانی را کم نکرده ایم؟
سبزه عید را میتوان تبدیل به کمپست یا غذای دام کرد
اما در واقع کدام رفتار درست است؟ محمد درویش فعال محیط زیستی کشورمان با اشاره به اینکه «تحریم سبزه و ماهی قرمز، محیط زیستی نیست» ادامه می دهد: سالانه چقدر گندم را به هدر می دهیم؟ صد هزار کیلو؟ صد هزار تن؟ بیشتر یا کمتر؟ سالانه چقدر آب به هدر می دهیم؟ یک میلیون لیتر؟ یک میلیون متر مکعب؟ بیشتر یا کمتر؟ سالانه چقدر ماهی از دست می دهیم؟ صدهزار قطعه؟ یک میلیون قطعه؟ بیشتر یا کمتر؟
او ادامه می دهد: آیا می دانید در کشور سالانه ۴ هزار و ۶۰۰ میلیارد تومان یارانه به نان تعلق می گیرد که حدود ۳۰ درصد این یارانه صرف ضایعات آرد و نان می شود؟ به سخن دیگر، ایرانی ها سالانه حدود سه میلیون تن گندم را بدون مصرف به هدر می دهند. این در شرایطی است که بخش قابل توجهی از گندم، قبل از تبدیل شدن به نان، به هدر می رود! در این میان، اگر همه ۲۲ میلیون خانواده ایرانی، از سبزه در هفت سین خود استفاده کنند، که نمی کنند، آنگاه زمینی به وسعت ۱۸۰۰ هکتار باید به کشت گندمِ سبزه هفت سین اختصاص یابد؛ یعنی از ۴ میلیون هکتار وسعت کشتزارهای گندم، کمتر از پنج صدم درصد آن برای سبزکردن سفره های هفت سین ایرانی ها اختصاص دارد.
درویش با طرح این سوال که «چرا نگرانی و واکنش ما نسبت به این پنج صدم درصد بیشتر از آن ۳۰ درصد است؟!» اضافه می کند: واقعاً چرا هیچ پویشی برای ممانعت از هدررفت آن سه میلیون تن گندم در سال به چشم نمی خورد، اما این پنج یا شش هزار تن اینقدر تو چشم است؟! این درحالی است که سهم قابل توجهی از سبزه های عید را میتوان یا تبدیل به کمپوست کرد و یا برای غذای دام اختصاص داد، درست مثل کاری که تشکل های مردم نهاد در بعضی از استانهای کشور همچون چهارمحال و بختیاری، فارس، قزوین، آذربایجان شرقی، زنجان و … هرساله انجام می دهند.
چرا کسی نگران ۳۲ میلیارد مکعب پساب خارج از دسترس نیست؟!
این فعال محیط زیستی به این شبهه که «برای کاشت سبزه آب زیادی مصرف می شود»، این گونه پاسخ می دهد: در مورد آبی که برای سبزکردن سبزه ها مصرف می شود، رقم نیم میلیون مترمکعب ذکر شده است؛ در صورتیکه فقط در تهران به اندازه آبِ پشت سد کرج، که معادل ۴۰۰ برابر آن رقم است، به علت فرسودگی شبکه لوله کشی شهری و قلدری برخی مشترکین، بدون محاسبه و پرداخت آب بها، هدر می رود و در کل کشور بیشتر از ۳۲ میلیارد متر مکعب پساب از دسترس خارج می شود و هم در اثر ضایعات بخش کشاورزی بیشتر از ۲۷ میلیارد متر مکعب آب هدر می رود! چرا کسی نگران این رقم های بزرگ نیست و آن رقم های اندک برایش بزرگ و هدررفتش گناهی نابخشودنی به نظر می رسد؟!
ماهی قرمز هفت سین ایرانی ها کمتر از ۴ درصد مجموع ماهی های زینتی است!
درویش تحریم ماهی قرمز عید به بهانه پشتیبانی از حیوانات را غیرمنطقی می داند و می گوید: تحریم ماجرای ماهی سرخ سفره های هفت سین واقعاً بامزه است! کل ماهی های قرمزی که به سر سفره هفت سین ایرانی ها می آید، چیزی کمتر از ۴ درصد از مجموع ماهی های زینتی است که در ایران تولید یا وارد کشور می شود! ماهی قرمز یک گونه در معرض خطر انقراض هم نیست و به سادگی میتوان آنرا مراقبت کرده و سال ها زنده نگه داشت و یا در استخرها و آبگیرهای بسته شهری رها کرد. اما کسی پرِ خاطرش نیست که فقط سدسازی منجر به نابودی ۳۰ درصد از کل گونه های آب شیرین شده و سالانه میلیاردها قطعه ماهی یا در رودخانه های پایین دست سدها و یا در اثر آلودگی خلیج فارس و دریای خزر می میرند. یعنی حتی اگر فرض نماییم که همه ۴۰ میلیون قطعه ماهی قرمز سر سفره هفت سین ایرانی ها می میرند که نمی میرند، این رقم یک صدهزارم ماهی هایی نیست که در اثر آزمندی و نادرایتی انسانی سالانه از دست می دهیم! ماهی هایی که اغلب آنها بسیار ارزشمندتر از ماهی سرخ بوده و اندمیک کشور هم هستند.
ماهی قرمز بر سفره عید نشان از آرزوی پدران و مادران ما برای سالی پر برکت و پرباران است
رئیس کمیته محیط زیست در کرسی سلامت اجتماعی یونسکو با اشاره به اینکه «طرفداران محیط زیست، نباید خویش را در مقابل سنت های ملی قرار داده و بدین ترتیب، حرف حساب مان هم شنیده نشود»، ادامه می دهد: آنها باید تاریخ این کهن بوم و بر مقدس را دقیق تر بخوانند تا دریابند که حضور ماهی قرمز در سفره هفت سین ایرانیان، قدمتی طولانی داشته و نشان از آرزوی پدران و مادران ما برای سالی پربرکت و پرباران است. محیط زیستی ها باید نشان دهند که نه مخالف توسعه واقعی هستند و نه مخالف اجرای آئین های ملی ایرانی ها. همان مانده که برچسب ضدملی را هم به ما بزنند! به عوض حذف نمادهای ملی از سفره هفت سین بیاییم بکوشیم تا چهارشنبه سوری، این جشن ملی ایرانیان، به چهارشنبه سوزی یا جنگی شهری بدل نشود و با احیای رسمی دلنواز چون قاشق زنی از آلودگی صوتی وحشتناک چهارشنبه سوری های چند سال گذشته بکاهیم و بر مهرورزی هایش بیافزاییم.
او اضافه می کند: اگر می خواهیم محیط زیستی بودن واقعی را ترویج نماییم، بیاییم تصمیم بگیریم در سال نو، هیچگاه تک سرنشین نرانیم و تا می توانیم رکاب زده یا پیاده حرکت کنیم؛ تصمیم بگیریم در هنگام خرید از کیسه پارچه ای استفاده کرده؛ لیوان شخصی داشته؛ مصرف پروتئین حیوانی را کاهش داده؛ شاد باشیم، سالم و امیدوار تا مردمِ بیشتری را چون خود محیط زیستی نماییم.
منبع: گل سپید
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب